Μπορεί και πρέπει η Τ.Α. να ασχολείται με την υγεία ;

Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα

Μπορεί και πρέπει η Τ.Α. να ασχολείται με την υγεία ;

Αν πρέπει να ασχολείται με ποιό τρόπο να το κάνει, πώς δηλαδή μπορεί να προστατεύσει την υγεία των πολιτών ;
Θα ξεκινήσω απο τον ορισμό της υγείας, γιατι δεν είναι τόσο αυτονόητο οσο φαίνεται. Τι είναι η υγεία , απο τι εξαρτάται και ποιές είναι πράγματι οι υπηρεσίες υγείας.
Γιατροί , νοσηλευτές, νοσοκομεία, φάρμακα, θεραπείες, όλα αυτά είναι υπηρεσίες αντιμετώπισης της ασθένειας.
Η μεγαλύτερη ισότητα στην ασθένεια είναι να χρειαζόμαστε όλο και λιγότερο τις υπηρεσίες που αναφέραμε.
Η μεγαλύτερη ισότητα στην ασθένεια είναι η υγεία.
Λοιπόν σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ.
Ως υγεία ορίζεται η δυναμική κατάσταση που περιλαμβάνει την φυσική, πνευματική, ψυχική και κοινωνική ευεξία.
Οι προυποθέσεις της καλής υγείας λοιπόν σύμφωνα με τον ΠΟΥ( Aλμα-Ατα 1978) είναι :
- απελευθέρωση απο τον φόβο του πολέμου
- ίσες ευκαιρίες για όλους
- ικανοποίηση βασικών αναγκών όπως καλή διατροφή, βασική εκπαίδευση, νερό και εγκαταστάσεις υγειινής, αξιοπρεπής κατοικία και περιβάλλον, ασφαλής εργασία.

Είναι φανερό οτι η υγεία δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τους ειδικούς και τους τεχνοκράτες υγείας, ούτε μόνο την πολιτική του υπουργείου υγείας.
Η υγεία εξαρτάται απο απο τις γενικότερες πολιτικές που εφαρμόζονται σε παγκόσμιο, εθνικό και τοπικό επίπεδο και αυτό είναι κάτι που αποδεικνύεται.







Ενα παράδειγμα
Ερευνητές απέδειξαν οτι μόλις το 8-10% του διπλασιασμού του προσδόκιμου επιβίωσης τον τελευταίο αιώνα, οφείλεται στην ιατρική πρόοδο. Το υπόλοιπο 90% οφείλεται σε άλλους λόγους. Παράδειγμα η φυματίωση. Η νοσηρότητα και η θνησιμότητα απο φυματίωση, έπεφτε ραγδαία στην Ευρώπη πολύ πριν την ανακάλυψη του εμβολίου και των φαρμάκων και οφείλεται στην βελτίωση των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών.
Το χρήμα , λόγω κέρδους σπαταλιέται στο 10%. Πολλά δις στα φάρμακα και στα νοσοκομεία και ελάχιστα σε αυτό το 90% που αφορά την βελτίωση της ποιότητας ζωής και την πρόληψη.

Δεν μπορούμε λοιπον να μιλάμε για υγεία σε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο άνιση, με ανεργία και ανασφάλιστη εργασία..
Δεν μπορούμε να μιλάμε για υγεία θεοποιώντας την «ανάπτυξη» τα κέρδη και τους καταναλωτικούς παραδείσους.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για υγεία με τέτοια περιβαλλοντική πολιτική, με ατμοσφαιρική ρύπανση και αδιαφορία για των έλεγχο των βλαπτικών αερίων, με απελευθέρωση των μεταλλαγμένων καλλιεργειών, ούτε με αυτο το μοντέλο ανάπτυξης των πόλεων χωρίς πράσινο και ελεύθερους χώρους.

Με λίγα λόγια η ανισότητα που παράγει ο καπιταλισμός εχει ως παράγωγο την ανισότητα στην υγεία, γι’ αυτό και η μεγαλύτερη συνισφορά στην υγεία την δική μας και των γύρω είναι ο αγώνας για την ανατροπή αυτού του συστήματος.
Είναι ο αγώνας για αξιοπρεπή κατοικία για όλους, για εργασία με αξιοπρεπείς αμοιβές και ασφάλιση, αλλά και για αξιοπρεπείς συντάξεις με ανθρώπινα όρια ηλικίας.
Ειναι ο αγώνας για περισσότερους ελεύθερους δημόσιους χώρους και για την προστασία τους απο την επιδρομή των επιχειρηματιών-επενδυτών.






Η Τ.Α. πώς μπορεί να παρέμβει στο θέμα της υγείας ;
Εχοντας υπ’οψιν τα παραπάνω ο δρόμος είναι συγκεκριμένος.
Οι δήμοι πρέπει να προσπαθούν να εξασφαλίσουν για τους κατοίκους τους, όλες εκείνες τις συνθήκες που προάγουν την καλή υγεία. Στα θέματα γενικότερης πολιτικής πρέπει να διεκδικούν μαζί με τους πολίτες μια άλλη κοινωνία, χωρίς ανισότητες και με κοινωνική φροντίδα του κράτους. Ενός κράτους που θα διασφαλίζει ίση, δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία χωρίς ανεργία και με ασφαλή δουλειά.
Στα θέματα δε που αφορούν τη γειτονιά τους η παρέμβαση των δήμων μπορεί να είναι σπουδαία για την υγεία, με πεδίο δόξης λαμπρό.
Θα πολεμά όσα βλάπτουν την υγεία και δυστυχώς στις πόλεις που ζούμε αυτά είναι πολλά, ενω θα προασπίζεται οσα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής και άρα την καλή υγεία.
Να φέρω λίγα παραδείγματα
-στην πυκνή δόμηση μπορεί να απαντήσει με μείωση του Σ.Δ.
-προάσπιση των ελεύθερων δημόσιων χώρων πρασίνου που βελτιώνουν το μικροκλίμα της περιοχής
-παρεμβάσεις στον αστικό ιστό που διευκολύνουν την βάδιση, την φυσική άσκηση όλων των ηλικιών, την χρηση ποδηλάτου κλπ.
-απομάκρυνση των κεραιών κινητής τηλεφωνίας που αποδεδειγμένα πλέον ασκούν βλαπτικές επιδράσεις στην υγεία
Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε πολλά σημεία παρέμβασης και δράσης για την Τ.Α. στο θέμα της υγείας, οσον αφορά την πρόληψη και την αγωγή υγείας.













Αυτό το πεδίο, της πρόληψης και της αγωγής υγείας είναι και το πεδίο που πρέπει να ασχολείται η Τ.Α. και όχι τα δημοτικά ιατρεία όπως στήνονται σε όλους τους δήμους με ενα πιεσόμετρο και ενα στηθοσκόπιο, χωρίς σχέδιο και χωρίς αποτελεματικότητα αφου δεν συνδέονται με νοσοκομείο. Στήθηκαν για να καλύψουν πραγματικές ανάγκες πρωτοβάθμιας περίθαλψης στις πόλεις αλλά ουσιαστικά δεν προσφέρουν. Αυτο είναι αντικείμενο των κέντρων υγείας αστικού τύπου συνδεδεμένων με το ΕΣΥ.
Οι δήμοι πρέπει με οργανωμένο σχέδιο, ενιαίο στις πόλεις,τουλάχιστον σε επίπεδο τοπικών ενώσεων δήμων να παρέμβουν στην υγεία με ΝΠΔΔ που το Δ.Σ. και το ανθρώπινο δυναμικό τους θα αποτελείται οχι μόνο απο τεχνοκράτες της υγείας αλλά και απο όλες εκείνες τις ειδικότητες που το αντικείμενό τους σχετίζεται με την υγεία μας, όπως πολεοδόμοι, συγκοινωνιολόγοι, βιολόγοι, γεωπόνοι κλπ.
Στόχος η συντονισμένη και με σχέδιο διαμόρφωση όλων εκείνων των συνθηκών σε τοπικό επίπεδο που θα εξασφαλίσουν την υγεία των κατοίκων.


Νίκαια 20/2/08


Παναγιώτης Μακρίδης Ιατρός Βιοπαθολόγος
Δημοτικός Σύμβουλος Καλλιθέας
( Δημοτική Κίνηση Πολιτών Καλλιθέας)