ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ «ΠΑΝΑΤΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ
5 ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ «ΠΑΝΑΤΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ
ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ»

Εισήγηση του δικηγόρου Αριστείδη Θωμόπουλου στο Συμβούλιο της Επικρατείας στη δικάσιμη της 5.11.2008 κατά τη συζήτηση Αίτησης Ακύρωσης των Πάνου Τότσικα, Μαριλένας Ιατρίδου, Ελένης Πορτάλιου, Απόστ.Αλωνιάτη και Δημητρίου Χαλάτση για την ακύρωση του Π.Δ. για τον «Καθορισμό Ζωνών Προστασίας του Ορεινού όγκου Πάρνηθας» (ΦΕΚ 336 Δ’ /24.7.2007)


ΕΝΝΟΜΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ
Και οι 5 αιτούντες προ-αποδεικνύεται ότι είναι ΜΟΝΙΜΟΙ κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών, αφού κατοικούν στην πόλη αυτή ή στους περιαστικούς Δήμους, και επομένως σύμφωνα με την ΠΑΓΙΑ και από πολλά χρόνια συντεταγμένη νομολογία του Δικαστηρίου σας, έχουν άμεσο έννομο συμφέρον και νόμιμα και εμπρόθεσμα έχουν ασκήσει την κρινόμενη αίτηση ακύρωσης.

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ-ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Τα δασικά οικοσυστήματα διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαφύλαξη της οικολογικής ισορροπίας και, ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, αναμφισβήτητα συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Η ελληνική έννομη τάξη, και ιδιαίτερα το Σύνταγμα με τις διατάξεις των άρθρων 24 παρ. 1 και 117 παρ.3 και 4 καθιερώνουν ένα ιδιαίτερο ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ των ευαίσθητων αυτών οικοσυστημάτων.
Η ΕΙΔΙΚΗ πρόβλεψη της προστασίας του δασικού περιβάλλοντος στο συνταγματικό κείμενο, παρά την πληρότητα της παρ.1 του άρθρου 24, που αφορά το φυσικό περιβάλλον κι επομένως καταλαμβάνει κάθε μορφή του, άρα και το δασικό περιβάλλον, ΥΠΟΣΤΑΣΙΩΝΕΙ και ΔΙΑΔΗΛΩΝΕΙ τη βούληση του συνταγματικού νομοθέτη για την ύπαρξη ενός ιδιαίτερα αυστηρού προστατευτικού καθεστώτος των δασών και δασικών εκτάσεων με ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ την καταρχήν ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ της ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ του ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΥ τους.
Επίπλέον, αν και η έννοια της προστασίας του δασικού περιβάλλοντος, όπως κατοχυρώνεται στο πλαίσιο του άρθρου 24 παρ.1 του Συντάγματος, ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ τη διατήρηση, ανάπτυξη αλλά και αποκατάστασή του, άρα και τη διαδικασία της αναδάσωσης, εντούτοις αφιερώνεται ΕΙΔΙΚΗ διάταξη, εκείνη του άρθρου 117 παρ.3, για την ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του κατεστραμμένου ή υποβαθμισμένου δασικού περιβάλλοντος.
Με τη ρύθμιση αυτή η προστασία των δασών εμπλουτίζεται και αναβαθμίζεται και οι διατάξεις αυτές των άρθρων 24 και 117, λειτουργούν μεταξύ τους κατά τρόπο συμπληρωματικό, με αποτέλεσμα η συνδυαστική εφαρμογή τους να προσλαμβάνει ευρύ και δυναμικό χαρακτήρα και να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότερη προστασία.
Η πολυετής ερμηνεία από το Δικαστήριό σας των συνταγματικών διατάξεων αυτών, διαμόρφωσε αρχές και κανόνες, και διέπεται από λογική αυστηρότητα και νομική πειθαρχία ως προς την εφαρμογή των σχετικών συνταγματικών εγγυήσεων.
Εκτιμάμε ότι οι αρχές και οι κανόνες αυτοί, βρίσκουν την εφαρμογή τους, και στη μόλις αναγνωσθείσα Εισήγηση.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΚΥΡΩΣΗΣ
Το ιστορικό του νομοθετικού καθεστώτος για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και τις περιπέτειές του (προσθέτουμε εμείς), πλήρως αναφέρεται στην Εισήγηση, αλλά και στην κρινόμενη αίτησή μας, και δεν επανέρχομαι.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ
Ο λόγος αυτός αφορά την ΑΝΤΙ-συνταγματικότητα, αναφορικά και σε σχέση με το άρθρο 24,
α)του άρθρου 2 αρ.13 του προσβαλλόμενου Π.Δ. με το οποίο οριοθετούνται ΖΩΝΕΣ Ε2 δηλαδή «ζώνες τουρισμού, οι εγκαταστάσεις των οποίων έχουν καθορισθεί με το ν.3139/2003 και για τις οποίες καθώς και για τις συνοδές υποδομές αυτών, ισχύουν οι διατάξεις του παραπάνω νόμου»,
β) του άρθρου 3 του ν.3139/2003, και,
γ) των τριών αποφάσεων του ΕΟΤ,
διότι επιτρέπουν τη μεταβολή του προορισμού ΚΥΡΙΩΣ Μ Ε Σ Α στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, ΧΩΡΙΣ να προέχει (η μεταβολή αυτή) για την Εθνική Οικονομία ή την αγροτική εκμετάλλευση ή να επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον η χρήση Καζίνο, ξενοδοχείου και άλλων εγκαταστάσεων.

Θεωρούμε ότι πολύ ορθά επισημαίνεται στην Εισήγηση ότι η έκταση των 90 στρεμμάτων στην οποία έχουν ανεγερθεί το Καζίνο, το ξενοδοχείο Μον Παρνές, αλλά και ο άνω σταθμός του τελεφερίκ, είναι ΜΕΣΑ στον ΠΥΡΗΝΑ του Εθνικού Δρυμού,
και ΑΝΑΚΡΙΒΩΣ αναφέρεται στην Εισηγητική Εκθεση του ν.3139/03 ότι βρίσκονται Ε Κ Τ Ο Σ ή ότι ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΘΕΙ από τον Εθνικό Δρυμό.
Σωρεία στοιχείων αποδεικνύει το ουσιαστικά αβάσιμο της αναφοράς αυτής, και είναι απορίας άξιο, ΠΩΣ διέλαθε της προσοχής των αρμοδίων.

Ορθά επίσης επισημαίνεται ότι συνέπεια της ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑΣ αυτής, ήταν το γεγονός ότι, κατ επίκληση της διάταξης αυτής, ΜΕΡΟΣ των ανωτέρω εκτάσεων ΔΕΝ κηρύχτηκε αναδασωτέα, ως ΜΗ ΔΑΣΟΣ.
Θεωρούμε ότι πολύ ορθά επισημαίνεται στην Εισήγηση η ΑΝΤΙΘΕΣΗ και ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ που υπάρχει μεταξύ Α Φ Ε Ν Ο Σ των διατάξεων,
***για τους Εθνικούς Δρυμούς (άρθρο 78 επ. του Ν.Δ. 86/1969),
*** των διατάξεων του άρθρου 21 του ν.1650/1986 που προβλέπουν το χαρακτηρισμό με Π.Δ. περιοχών προστασίας της φύσης, επί τη βάσει των οποίων, με το ν. 3044/2002, ιδρύθηκε(μεταξύ άλλων) και Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας.
και, Α Φ Ε Τ Ε Ρ Ο Υ
***των διατάξεων του νόμου για την Τουριστική Ανάπτυξη (ν.2160/1993, άρθρο 6) με το οποίο θεωρούνται νόμιμες οι κτιριακές εγκαταστάσεις του ΕΟΤ, έστω και αν έχουν ανεγερθεί χωρίς άδεια,
****των διαπιστωτικών αποφάσεων του ΕΟΤ που δημοσιεύτηκαν με το ν. 3139/2003,
*** των διατάξεων του άρθρου 3 του τελευταίου νόμου, με τις οποίες επιτρέπεται ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ η Ε Π Ε Κ Τ Α Σ Η των εγκαταστάσεων αυτών.
Με τις τελευταίες διατάξεις επιτρέπεται ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ η μεταβολή του προρισμού του δάσους του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας,
δηλαδή επέρχεται ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ του καθεστώτος προστα-σίας των δασών, η οποία ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στο άρθρο 24 του Συντάγματος.
Επομένως η διάταξη του άρθρου 2 παρ.13 του προσβαλλόμενου ΠΔ με την οποία καθιερώνονται ΖΩΝΕΣ Ε2 για τις οποίες ισχύουν οι διατάξεις του ν.3139/2003 είναι μη νόμιμη/ αντισυνταγματική και πρέπει να ακυρωθεί.

Οσον αφορά τη ΖΩΝΗ Ε1, που αποτελεί το ΠΑΡΚΟ ΚΕΡΑΙΩΝ, ο ισχυρισμός μας (που συνιστά την πραγματικότητα) είναι, ότι και η ζώνη αυτή βρίσκεται ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ του Εθνικού Δρυμού, και για το λόγο αυτό αυτόχρημα προκαλεί τη μεταβολή του προορισμού του δάσους. Και νομίζομε ότι ο λόγος αυτός, είναι νόμιμος, με βάση τα όσα εκτέθηκαν πιό πάνω, και θα έπρεπε να ακυρωθεί το προσβαλλόμενο Π.Δ. για το λόγο αυτό.
Και υπό την εκδοχή όμως την οποία δέχεται η Εισήγηση, ότι η δημιουργία τέτοιων πάρκων σε Εθνικούς Δρυμούς ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ μόνο όταν ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΕΡΕΥΝΑ από την οποία να διαπιστώνεται ότι οποιοδήποτε άλλο σημείο,όπως π.χ. η περιφερειακή ζώνη, ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΣΦΟΡΟ,
έρευνα η οποία α) δεν αναφέρεται καθόλου, και β) από τα στοιχεία του φακέλλου ΔΕΝ προκύπτει ότι έγινε καν,
και πάλι οδηγούμαστε στην κρίση ότι η διάταξη του άρθρου 2 παρ.12 για τη ΖΩΝΗ Ε1 του Πάρκου των Κεραιών, του προσβαλλόμενου Π.Δ. είναι αντισυνταγματική και μη νόμιμη, και πρέπει αυτό κατά τη διάταξη αυτή να ακυρωθεί.

ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΟΓΟ
Ο λόγος αυτός αναφέρεται στο γεγονός ότι οι ρυθμίσεις του προσβαλλόμενου Π.Δ., ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ στο ν.1515/1985 για το Ρυθμιστικό της Αθήνας, ο οποίος νόμος είναι εκτελεστικός του άρθρου 24 του Συντάγματος.
Εκτιμάμε ότι ο λόγος αυτός δεν ερευνήθηκε και δεν ελέγχθηκε από την Εισήγηση, διότι προφανώς κι εύλογα κρίθηκε ότι (εν όψη της Εισήγησης για τις Ζώνες Ε1 και Ε2) παρείλκε η εξέτασή του.
Επιτρέψτε μου να αναφέρω, επιγραμματικά τα ακόλουθα:
Με τις ΖΩΝΕΣ Ε2 του άρθρου 2 παρ.13 του προσβαλλόμενου Π.Δ., έχουμε την άποψη ότι χωροθετούνται ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ των οικοσυστημάτων της Πάρνηθας, ΥΠΕΡΕΝΤΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ, των οποίων επιτρέπονται και ε π ε κ τ ά σ ε ι ς και αλλαγές χρήσεων ακόμα, χωρίς κανένα περιορισμό !!, οι οποίες βλάπτουν σοβαρά τα οικοσυστήματα αυτά και υποβαθμίζουν το περιβάλλον.
Οι διατάξεις όμως του Ρυθμιστικού της Αθήνας (άρθρο 1 παρ.1, άρθρο 8 παρ.1 Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας), προβλέπουν κατευθύνσεις, προγράμματα και μέτρα ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας, και ΔΕΣΜΕΥΟΥΝ τη διοίκηση κατά την άσκηση της κανονιστικής εξουσίας ή την έκδοση ατομικών πράξεων.
Επί πλέον οι ρυθμίσεις αυτές πρέπει να καταλαμβάνουν το ΣΥΝΟΛΟ της προστατευτέας έκτασης που περιλαμβάνεται στη μελέτη των αρμοδίων επιστημόνων, και δεν μπορούν να ορίζουν άλλες χρήσεις, εκτός αν συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί με άλλον τρόπο.
(Στο Πρακτικό Επεξεργασίας, σελ.11, περιλαμβάνεται πλήρης και λεπτομερής σχετική σκέψη, που φαίνεται ότι δεν λήφθηκε υπόψη).
Επομένως οι ΖΩΝΕΣ Ε2 του άρθρου 2 παρ.13, για εντατικές (ως είναι και περιγράφονται) τουριστικές εγκαταστάσεις, παραβιάζουν τις διατάξεις του ν.1515/1985, και έτσι πρέπει να ακυρωθεί και για το λόγο αυτό.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΛΟΓΟ
Ο λόγος αυτός αφορά
α) το άρθρο 2 παρ.13 του προσβαλλόμενου Π.Δ., σε σχέση με,
β) το άρθρο 3 του ν.3139/2003, και,
γ) τις πιό πάνω διαπιστωτικές αποφάσεις του ΕΟΤ,
τα οποία ΑΝΤΙΚΕΙΝΤΑΙ στην Κοινοτική Οδηγία 92/43 για την προστασία των οικοτόπων.
Για λόγους οικονομίας χρόνου, δεν αναπτύσσω παραπέρα το λόγο αυτό και αναφέρομαι στα όσα περιέχονται στην κρινόμενη αίτησή μας.

Κατά τα λοιπά (π.χ. κάτω σταθμός τελεφερίκ, κατασκηνώσεις κλπ) αναφέρομαι στην αίτησή μας.

Ο ομότιμος καθηγητής Αναστάσιος Τάχος, στο βιβλίο του με τίτλο «Δίκαιο Προστασίας του Περιβάλλοντος» (1992), με τις πρώτες λέξεις, αναγράφει:
«Η οικονομική δράση των ανθρώπων ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον και ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ από αυτό. Υπό καθεστώς φιλελεύθερης οικονομίας είναι μοιραίο τα άτομα να αδιαφορούν σκοπίμως, ενόψει επίτευξης κέρδους, αλλά και οι κυβερνώντες να αδρανούν, ενόψει επίτευξης οικονομικής ανάπτυξης ή και εν όψει του λεγόμενου «πολιτικού κόστους», για την αναγκαιότητα της διατήρησης του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος όπως διαπλάσθηκε με την πάροδο του χρόνου.Η οικονομική όμως ανάπτυξη, ιδιωτών και κράτους, πρέπει να έχει ως όριο την επιτακτική ανάγκη να προστατευθεί το φυσικό περιβάλλον αλλά και η πολιτιστική κληρονομιά….».
Με την εισαγωγική διαπίστωση αυτή, μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κάποιος, συνολικά ή μερικά. Απηχεί όμως μια πραγματικότητα.
Επιτρέψτε σε αυτόν που κατέχει το βήμα τούτο, να ισχυριστεί ενώπιον του Δικαστηρίου σας, ότι οι αιτούντες με την κατάθεση και υποστήριξη της κρινόμενης αίτησής τους, δεν αδιαφόρησαν για την προστασία του περιβάλλοντος, ως μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, αλλά, πέραν του συνήθους και της ρουτίνας, έπραξαν το καθήκον τους.
Και προσέφυγαν στο Δικαστήριό σας γιατί έχουν την απόλυτη βεβαιότητα και την πλήρη συνείδηση ότι θα δικαιωθούν στην εγρήγορση που επέδειξαν, ως πολίτες, για την προστασία του περιβάλλοντος.