Ο καναπές δεν είναι πια της µόδας

Ο καναπές δεν είναι πια της µόδας Οι πολίτες αντιδρούν και οργανώνονται, διεκδικώντας όλα εκείνα τα «αυτονόητα» που τους στερεί η αναλγησία τού κράτους και τα συµφέροντα των λίγων.Ο ακτιβισµός έχει το κόστος του. Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν συγκρουστούµε µε τα κατεστηµένα: τον τρόπο σκέψης και συµπεριφοράς µας, το βόλεµά µας. Γι’ αυτό αναλάβαµε δράση», υποστηρίζουν µέσα από το διαδικτυακό µανιφέστο τους οι streetpanthers (www.streetpanthers.gr), τα παιδιά που πριν από 2 χρόνια ξεκίνησαν από τη Θεσσαλονίκη να κολλάνε τα αυτοκόλλητα «Είµαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω» σε όσους παρανοµούσαν και που τώρα η δράση τους έχει επεκταθεί σε σχεδόν όλα τα αστικά κέντρα τής χώρας. Όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και παράλληλα οι ήρωες της καθηµερινότητας. Είναι αυτοί που αρνούνται να αράξουν στον καναπέ τους και να παραµείνουν υπνωτισµένοι µπροστά από την TV τους. Είναι αυτοί που µας κλείνουν το µάτι να τους ακολουθήσουµε. Στους δρόµους, στα πάρκα, στις παραλίες, στις ταράτσες, στα βουνά. «Όχι, δεν έχω σκοπό τον κόσµο να αλλάξω, αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι θα κάτσω και θ’ αράξω µε τα χέρια σταυρωµένα», λένε σε ένα τραγούδι τους οι Terror X Crew. Και όλοι που έχουν αναλάβει να µας αφυπνίσουν, µας φωνάζουν πως το στοίχηµα είναι δικό µας. Ο ακτιβισµός µάς περιµένει στη γωνία. Τι λέτε; Θα τους ακούσουµε; «Θα µπορούσαµε να πούµε ότι ο καναπές δεν είναι πια στη µόδα. Σήµερα αντιµετωπίζουµε χιλιάδες προβλήµατα. Όσο καθόµαστε στον καναπέ µας τα προβλήµατα αυτά δεν λύνονται. Πρέπει να πάρουµε τη ζωή στα χέρια µας συµµετέχοντας στα κινήµατα πόλης, να γίνουµε ενεργοί πολίτες, να µην επιτρέπουµε να παίρνονται αποφάσεις για µας χωρίς εµάς», λέει ο Απόστολος Αλωνιάτης από την κίνηση πολιτών Κηφι–SOS, http://khfi-sos.blogspot.com. Η κίνηση «γεννήθηκε» το 1995 για να προστατεύσει όχι µόνο τον ποταµό Κηφισό, που κάποτε εκτός από τον µεγαλύτερο ποταµό τής Αττικής ήταν και ιερός, αλλά και όλη τη γύρω από τον Κηφισό περιοχή. Σήµερα ο ποταµός είναι οχετός. Σκουπίδια, καταπατήσεις, επιχειρήσεις και πολεοδοµικές αυθαιρεσίες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στις µπαζωµένες όχθες του. Αλλά από το 1995 µέχρι σήµερα εκατοντάδες ακτιβιστές µπαίνουν εµπόδιο στα σχέδια της κυβέρνησης, των δηµοτικών συµβουλίων και των µεγαλοεργολάβων και η αλήθεια είναι ότι κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο για τον ταλαίπωρο ποταµό µας. «Η ζωή δεν είναι η εικονική πραγµατικότητα της τηλεόρασης. Η ζωή βρίσκεται και έξω από το σπίτι µας. Η φύση, οι άνθρωποι, ο πολιτισµός και οι διεκδικήσεις για καλύτερη ποιότητα ζωής βρίσκονται έξω από το σπίτι µας. Μας θέλουν όµηρους στο σπίτι µας για να λυµαίνονται τα έξω. Με απρόσκοπτη αποκοµιδή κερδών χωρίς αντιδράσεις. Και φυσικά ο λογαριασµός θα έρθει σε µας. Με τη µόλυνση του φυσικού και του πολιτιστικού περιβάλλοντός µας», προσθέτει ο Σπύρος Πάγκαλος, µέλος της «Μεσοποταµίας», www.mesopotamia.gr, της κίνησης πολιτών που πρωτοστατεί στον αγώνα για τα αναγκαία αντιπληµµυρικά έργα και για να γίνει πάρκο η παραλία Μοσχάτου. Και γιατί «Μεσοποταµία»; «Γιατί το Μοσχάτο περιβάλλεται από δύο ποτάµια, τον Κηφισό και τον Ιλισό», λέει ο Σπύρος. «Το “critical mass ride” δεν έχει οργανωτές, ούτε αρχηγούς. Όποιος είναι µπροστά χαράζει την πορεία που θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι. Σε κάθε πόλη κάποιοι ποδηλάτες επέλεξαν µια ηµέρα και µια ώρα, την κοινοποίησαν και έτσι γεννήθηκε το “critical mass ride”! Είναι απλώς µια βόλτα για την προβολή τού ποδηλάτου. Τίποτα παραπάνω. Απλώς τα ποδήλατα σε αυτήν τη βόλτα, λόγω µαζικότητας, καταλαµβάνουν όσο κοµµάτι τού δρόµου τούς ανήκει», µας λέει ο Θανάσης, µέλος της οµάδας “critical mass ride”, http://www.criticalmass.gr/.«Διεκδικούµε αυτό που µας ανήκει: ένα µέρος τού δρόµου και το δικαίωµα να µπορούµε να κυκλοφορούµε µε ασφάλεια και να µας αντιµετωπίζουν µε σεβασµό ως ισότιµους χρήστες του οδικού δικτύου». Αυτά λένε τα παιδιά µε τα ποδήλατα που έχουν κάνει σκοπό τής ζωής τους να αποδείξουν το αυτονόητο γι’ αυτούς, αλλά αδιανόητο για κάποιους άλλους: Τα ποδήλατα δεν κλείνουν την κυκλοφορία, είναι η κυκλοφορία! Η πρόσφατη µεγάλη ποδηλατοπορεία στην Αθήνα (περισσότεροι από 3.000 ποδηλάτες κατέβηκαν στους δρόµους τού κέντρου τής πρωτεύουσας στην πορεία της 6ης Απριλίου) αλλά και σε άλλες πόλεις τής χώρας, το απέδειξε µε τον καλύτερο τρόπο. Η ιδέα τού “critical mass ride” ξεκίνησε τον Σεπτέµβριο του 1992 στο Σαν Φραντσίσκο, όταν στη συνάντηση του San Francisco Coalition αποφάσισαν πως, αφού κυκλοφορούν τόσα ποδήλατα στην πόλη αλλά οι συνθήκες είναι τόσο άθλιες, θα έπρεπε να µαζεύονται µια φορά τον µήνα και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους.Είναι πράγµατι φανερό πως η ζωή των πεζών στην πόλη έχει φτάσει στο απροχώρητο. Και ενώ οι περισσότεροι απλώς τα βάζουµε µε την κακή µας µοίρα που µας βγάζει πεζούς στους δρόµους τής Αθήνας, µια οµάδα συµπολιτών µας την είδε αλλιώς και είπε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. «Προτείνουµε σαν τρόπο δράσης πρώτα την αντίδραση. Δηλαδή πρέπει να καταλάβει ο παραβάτης και καταπατητής τού πεζοδροµίου ότι η κίνησή του αυτή βλάπτει τους συµπολίτες του και ότι το πεζοδρόµιο προορίζεται για άλλο σκοπό. Δεν πρέπει να υπάρχει ανοχή σε εκείνους τους οδηγούς που δεν σταµατούν στις διαβάσεις και µε τρόπο ήπιο θα πρέπει να παίρνουν κάποιο µάθηµα ακόµη και µε µια απλή φωνή. Οι διαµαρτυρόµενοι πρέπει να απολαµβάνουν τη συµπαράσταση των υπόλοιπων πεζών. Οι εποχούµενοι πεζοί σαν συνεπιβάτες αυτοκινήτων να αντιδρούν όταν ο οδηγός δεν σέβεται τους πεζούς και τα πεζοδρόµια», µας λέει ο Δηµήτρης Χρυσαφίδης, µέλος της κίνησης «ΠΕΖΗ» για τα δικαιώµατα των πεζών, www.pezh.gr. «Η µεγαλύτερη φιλοδοξία τής κίνησης είναι το να βελτιωθούν οι συνθήκες τής πεζή µετακίνησης στην Αθήνα, να µην αισθάνεται ο πεζός διαρκώς απειλούµενος από τα αυτοκίνητα και µας δοθεί η πόλη πίσω, γιατί µας την πήραν τα αυτοκίνητα, ενώ η έννοια της πόλης είναι η συνάθροιση και η συµβίωση ανθρώπων και όχι µηχανών», συµπληρώνει. Την ίδια άποψη εκφράζουν και οι «πάνθηρες των δρόµων»: «Αποφασίσαµε “µε πόνο καρδιάς” ότι: Δεν αρκούσε να τσαντιζόµαστε βλέποντάς τους παράνοµα παρκαρισµένους πάνω σε πεζοδρόµια, διαβάσεις και πεζόδροµους. Δεν αρκούσε να φοβόµαστε όταν µας κυνηγούσαν τα µηχανάκια ακόµα και πάνω στα πεζοδρόµια. Δεν αρκούµασταν να περιµένουµε πότε η πολιτεία –το κράτος, ο δήµος, η αστυνοµία– θα ξυπνούσαν. Όποιος δεν συµµορφώνεται, να πληρώνει το τίµηµα επιτόπου. Μπορεί να ακούγεται σαν “να παίρνουµε τον νόµο στα χέρια µας” αλλά επιτέλους κάποιος πρέπει να αντιδράσει. Και µην ξεχνάτε: οι παράνοµοι έκαναν πρώτοι την αρχή!», λένε στην ιστοσελίδα τους www.streetpanthers.gr. «Η ισορροπία ανάµεσα στην προσωπική ζωή και τον ακτιβισµό µάς δίνει κέφι και πάθος», σχολιάζει η Ελπίδα Αλεβίζου από την Παναττική Πρωτοβουλία για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, http://indy.gr/community/keraies και συνεχίζει «Στην Ελλάδα λειτουργούν 7.000-10.000 κεραίες κινητής τηλεφωνίας, οι περισσότερες εντός πυκνοκατοικηµένων περιοχών χωρίς κανενός είδους άδεια, εν γνώσει των αρµόδιων αρχών. Έτσι χιλιάδες πολίτες που κατοικούν σε πολύ κοντινή απόσταση από τις κεραίες εκτίθενται σήµερα σε ηλεκτροµαγνητική ακτινοβολία δεκάδες φορές ισχυρότερη από τους υπόλοιπους. Πολλοί επιστήµονες έχουν διατυπώσει την άποψη ότι η µαζική έκθεση εκατοµµυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσµο στα πεδία αυτά αποτελεί το µεγαλύτερο βιολογικό πείραµα στην ιστορία».«Το κτήµα Ζωγράφου ανήκει στους δηµότες του», υποστηρίζουν εδώ και πολύ καιρό οι δηµότες τής περιοχής και µέλη τής επιτροπής αγώνα κατοίκων για να γίνει το κτήµα Ζωγράφου κτήµα τού Λαού http://www.vilazografou.gr και ζητούν την απαλλοτρίωση του κτήµατος από τον κρατικό προϋπολογισµό και τη µετατροπή του σε πάρκο. Από την άλλη µεριά, η δηµοτική αρχή και οι κληρονόµοι του Ι. Ζωγράφου θέλουν να πουλήσουν το κτήµα σε ιδιώτη για την ανέγερση εµπορικού κέντρου. Και το κερασάκι στην τούρτα; Σύµφωνα µε πρόσφατη έκθεση της διεθνούς εταιρείας συµβούλων ακινήτων Cuskman &Wakefield, στην ελληνική αγορά προβλέπεται η ανάπτυξη σχεδόν 200.000 τ.µ. νέων εµπορικών κέντρων έως τα τέλη του χρόνου! Όχι άλλα MALL. Με τους παπάδες και τους µοναχούς τής µονής του Αγίου Παντελεήµονα, που έχουν καταπατήσει την πολύπαθη Πεντέλη, τα έχουν βάλει εδώ και χρόνια τα µέλη τού συλλόγου οικολογικής δασοπροστασίας «Ροµπέν των Δασών», http://www.minenv.gr/3/33/332/33201/3320113/g3320113_77.html. Το αρχηγείο τής οργάνωσης, που ιδρύθηκε το 1996, βρίσκεται λίγα µέτρα µακριά από τη Σπηλιά τού Νταβέλη: αυτοί οι σύγχρονοι Ροµπέν των Δασών έχουν δώσει όρκο τιµής να µην αφήσουν σε χλωρό κλαρί όσους καταστρέφουν τον µεγαλύτερο πνεύµονα πρασίνου τής Αττικής. Έντονη δράση έχουν και τα µέλη τής επιτροπής κατοίκων για τη Δηµοτική Αγορά τής Κυψέλης, http://indy.gr/projects/agora-tis-kypselis/project-home. Η δηµοτική αγορά έκλεισε το 2003. Τον Δεκέµβριο του 2006 (και αφού για τρία χρόνια το κατά τα άλλα χαρακτηρισµένο από το ΥΠ.ΠΟ. διατηρητέο κτήριο είχε µετατραπεί σε στέκι ναρκοµανών και άστεγων) µια οµάδα κατοίκων τής περιοχής πήραν την αγορά υπό την προστασία τους, και έκτοτε έχουν καταφέρει να δώσουν άλλο χρώµα στην αγορά αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή. Μουσικοί, ζωγράφοι, τραγουδιστές, λογοτέχνες, φωτογράφοι πάνε και έρχονται στον χώρο που τώρα πια λειτουργεί ως κέντρο καλλιτεχνικής έκφρασης και διακίνησης ιδεών.

http://www.galera.gr/magazine/modules/articles/article.php?id=1171